7. Dzień pełen zmian - Wieczór pełen myśli

Nie musiałam długo czekać. Ziree rzeczywiście wcześniej wróciła. Zrobiła pyszną obiadokolację i zawołała mnie na dół. Siadłam przy stole i zaczęłam bawić liściem sałaty. Moje myśli były bardzo daleko ode mnie. Mama chyba to zauważyła, bo ciągle się na mnie gapiła. W końcu przerwała tą idiotyczną ciszę:

-Ola? Coś się stało? Czemu nie jesz.- zaniepokoiła się.

-Co?... Przepraszam. Zamyśliłam się. 

-A nad czym, jeśli mogę wiedzieć?

-A tam... takie sobie o szkole... nie ważne- próbowałam przekonać mamę do tego co powiedziałam moim sztucznym i wymuszonym uśmiechem jednak coś mi nie wychodziło. Odwróciłam się w stronę okna, że niby coś odwróciło moją uwagę le tak naprawdę to chciałam jak najszybciej ściągnąć tę cholerną maskę z twarzy. Tak na prawdę nie wiem czemu nie byłam szczęśliwa. Czułam się tak jakby mi czegoś brakowało... chyba bardziej kogoś, ale to nie ważne.

-Jak zjesz to weź sobie z piekarnika babeczkę z jagodami.

-O! Moje ulubione. Dziękuję.- Powiedziałam z udawanym entuzjazmem i podeszłam do piekarnika. Wzięłam sobie 2 babeczki (drugą na później) i poszłam do swojego pokoju. Potem przypomniałam sobie, że w ogóle nie ruszyłam kolacji... teraz to mama na pewno zacznie się mnie wypytywać co się stało. Gdy weszłam do pokoju od razu rzuciłam się na łóżko. Babeczki wyleciały mi z rąk i leżały na ziemi. Podeszłą do mnie Sisi i zaczęła zjadać moje babeczki. Nawet nie chciało mi się wstać i kazać jej przestać. "A niech sobie je. I tak nie miałam ochoty ich zjadać"-pomyślałam i dalej leżałam na łóżku.Zamknęłam oczy i zaczęłam myśleć o chłopaku, który mnie dziś uratował. Zastanawiałam się DLACZEGO? Dlaczego zaczął ze mną gadać? Dla ludzi wysoko położonych w randze jest to niebezpieczne, a on się do takich ludzi zalicza. Tłumaczy to, że gada ze mną bo będzie ze mną siedzieć, ale na tym powinno się zakończyć. Ktoś inny zapewne by siedział daleko ode mnie i w ogóle się nie odzywał. Mark jednak podszedł do mnie z uśmiechem i ODPROWADZIŁ MNIE DO DOMU? Jeszcze ten komplement na końcu... "Masz piękne oczy" kompletnie mnie zatkało. Zauważyłam również że dziwnie się zachowuję w jego towarzystwie. Nie dość, że ciągle się czerwienię to jeszcze jak się zbliża do mnie moje serce zaczyna wariować! To jest chore. W mojej głowie pojawiły się myśli: Może się zakochałaś? Może Mark ci się podoba? Nie miałam pojęcia co o tym myśleć. Nigdy wcześniej się nie zakochałam i nigdy nie rozmawiałam z nikim o miłości... Więc nie wiem jak to jest. Muszę kiedyś porozmawiać na ten temat z Kiarą, a może później z Ziree. W końcu ona jest moją mamą i powinna coś wiedzieć. Powinna wiedzieć ale w odpowiednim czasie. Nawiązując do Ziree ... Ktoś właśnie zapukał do pokoju. Drzwi uchyliły się i pojawiła się w nich moja mama. 

-Oluś? 

-Tak?-podniosłam szybko się z łóżka i schowałam pod nim resztki z babeczek.

-Nie zapomnij nakarmić szczeniaki. 

-O.k. Gdzie jest karma?

-Zaraz przyniosę.- i wyszła. Spojrzałam za okno. Było całkiem ciemno. " Która godzina?" Pomyślałam. Spojrzałam na zegarek. Okazało się, że chyba przysnęłam myśląc bo była 23:45. Do pokoju weszła Ziree.

-Proszę.-podała mi worek z karmą. Zauważyłam również, że chciała mnie dotknąć i spojrzeć w moje myśli i wspomnienia. odskoczyłam od niej jak oparzona i worek z karmą upadł na ziemię. Jako, że woreczek był bardzo słaby rozwalił się i po całej podłodze rozsypały się chrupki. Sisi i Ro skwitowali to głośnym szczeknięciem, a mama zdziwiona spytała się:

-Co ty wyprawiasz?

-Nie wiem....yyy... chyba zobaczyłam pająka-wymyśliłam na poczekaniu.

-Masz to wszystko posprzątać. Ja tam żadnego pająka nie widziałam. 

-A ja widziałam...- odpowiedziałam naburmuszona.

-Widać, że jesteś zmęczona... jak posprzątasz szybko połóż się spać. Dobranoc

-Kolorowych snów.

-Szufelka i zmiotka są w kuchni pod zlewem.

-ok.-Powiedziałam i zeszłam na dół. Było ciemno więc nic nie widziałam. zapaliłam światło i na stole zobaczyłam nie posprzątaną kolację. Mój talerz jak stał tak stoi. Jedyne co się zmieniło to to, że na stole leżała ramka ze zdjęciem mojego taty gdy był młody i cała mokra chusteczka. Domyśliłam się, że mama znowu miała wieczór smutków. Czasem jej się zdarza taki dzień, że ma dola i wspomina tatę. Wtedy dużo płacze, a ja pocieszam. Niekiedy również stara się to ukrywać. Tak więc, że nie byłam śpiąca po cichu, żeby nie obudzić mamy posprzątałam w kuchni, a potem w pokoju. Poszłam wykonać wieczorną toaletę i ubrałam moją ulubioną piżamkę- białą w serduszka. Poszłam do pokoju. Zgasiłam światło i położyłam się do łóżka. Jednak nie dane mi było spać. W głowie miałam znowu wiele myśli. Ciągle wierciłam się na łóżku i myślałam. Nawet nie wiedziałam kiedy minęło tyle godzin. Gdy spojrzałam na zegarek była 2:34. Ja myślałam, że dopiero będzie 00:15. Wstałam i poszłam do kuchni. Napiłam się wody i wróciłam do łóżka. Położyłam się i zaczęłam liczyć owce. Gdy doszłam do 200 pierwszy raz ziewnęłam. Sukces!Więc liczyłam od nowa i nie wiem kiedy zasnęłam...

*****

W tym samym czasie, gdy Ola liczyła baranki Mark również nie mógł zasnąć. Myślał o tym, czy dobrze zrobił. Na pewno musi o tym kiedyś powiedzieć ojcu, bo jak się dowie od kogoś innego, że spotyka się (dopiero ma taki zamiar, ale nie wie czy mu się uda kiedykolwiek z nią umówić) z Olą to na 100% go zabije. Myślał również o samej dziewczynie. O jej pięknych włosach, idealnych kształtach i hipnotyzujących oczach.  Mark leżał rozmarzony na łóżku i nie wiadomo kiedy wpadł w sidła morfeusza.

~*~*~*~*~*~*~

Hejo ludzie! 

Wstawiłam notkę dzisiaj ze względu na to, że w piątek wyjeżdżam z kraju na 3 dni.

Co do rozdziału... średnio mi się podoba, ale tak już jest.

Mam plan i się go trzymam. 

Miały być przemyślenia to są :)

Dziękuje wszystkim za komentarze!

Dobra... nie przynudzam xD

Do napisania myślę planowo w przyszłym tygodniu w piątek :)

Pozdrawiam

Lila <3